ลมร้อนแห่งเดือนเมษาพัดมาทีไร เป็นสัญญานสะกิดคนใกลบ้านว่า ถึงเวลามายามบ้านกันแล้วสินะ
นอกจากลมร้อนแล้ว สีเหลืองของดอกคูณ และสีอื่นๆของดอกลมร้อน ก็มาช่วยตอกย้ำว่า ได้เวลาแล้วจริงๆ
ได้เวลาไปร่วมฉลองเทศกาลสงกรานต์กันแล้ว
ปิ๊กบ้านกันเต๊อะ เมือบ้านกันเถาะพวกเฮา ได้เวลาหลบบ้านแล้วหลาว
สงกรานต์ปีนี้มีเรื่องทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์ ที่พูดกันไปทุกหย่อมหญ้าชายคาเมืองไทยของเรา นั่นคือการห้ามนั่งท้ายรถกระบะ และการห้ามนั่งแค็บของรถกระบะแต่ช่างมันเถอะ อย่าไปสนใจครับ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เรากลับบ้านไปเยี่ยมไปยามญาติๆกันดีกว่า สงกรานต์ทุกปีผมจะขับรถกลับบ้านที่ยโสธร เมืองบั้งไฟโก้ แตงโมหวาน เส้นทางหลักที่ใช้คือ พหลโยธิน กับเส้นมิตรภาพ และสิ่งที่กลัวที่สุดในการขับรถกลับบ้านช่วงเทศกาลก็คือ “รถติด” แฮ่ๆ
ปีนี้ (2560) ผมและน้อง จึงชิงออกเดินทางก่อน ล้อของเราหมุนเวลาตี4 ครึ่ง ของวันที่ 9 เมษา ได้ผลครับ รถไม่ติด แต่ก็เจออุบัติเหตุตามทางหลายครั้ง ทำให้ต้องชะงักไปบ้างเหมือนกัน
เราแวะพักรถกันที่สวนท้าวสุรนารี ตรงลำตะคลอง ก่อนถึงสวนน้าชาติ ที่นี่มีซุ้มศาลาให้นั่งพัก ชมวิวไปกินข้าวไป ถ่ายรูปวิวสวยๆ ดอกไม้งามๆ กินเสร็จมีห้องน้ำให้เข้า ครบครันจริงๆ
ตรงบริเวณทางเข้า มีหย่อมต้นคูน กับเหลืองปรีดียาธร กำลังบาน
วันนี้ฟ้าใส แดดดี ถ่ายรูปแล้วเพลินดีครับ
กว้างบ้าง เจาะบ้าง ใช้เลนส์70-200 เจาะดอกงามๆ
แดดเป็นใจแบบนี้ ลองสวมฟิลเตอร์ CPL ดูนะครับ จะได้ภาพที่สีอิ่ม สีสวยขึ้นครับ
สองข้างทางของทริปนี้ มีสีเหลืองของดอกคูณ พัดไสวสวยงาม รวมถึงดอกเหลืองปรีดาธร ที่งามไม่แพ้กัน แล้วก็จะมีดอกตะแบกมาแซมบ้าง บางช่วงก็เจออินทนินครับ แต่บางจุดก็ไม่ได้จอดแวะถ่าย ได้แต่มองจากในรถ
บอกเลยว่าดอกไม้หน้าร้อนนี่ สวยและฟินมากครับ แม้อากาศจะร้อนก็ตาม แต่บางช่วงก็จอดพัก จอดถ่ายกันไป ชิวๆ ไม่รู้จะรีบไปทำไม ขับช้าๆ ฟินดีออก อิอิ
ปลายทางคือบ้านเราเอง ถึงเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นครับ แต่ข้างทางนี่สิ เจอสวยๆงามๆ ต้องแวะ ต้องแชะกันหน่อย
อย่าลืมนะครับ ร้อนนี้ออกมาถ่ายรูปดอกไม้สวยๆกันดีกว่า
เที่ยวไปยิ้มไป เมืองไทยของเรา
จากใจ.. ชายคาตะวัน